To jedna z najcenniejszych i najstarszych budowli sakralnych powstałych na Podkarpaciu i najcenniejszy zabytek Dynowa. Pierwotnie był drewniany, obecnie murowany w stylu późnorenesansowym, wzniesiony został, w miejscu spalonego, początkiem XVII w. Zbudowano go dzięki staraniom dziedziców miasta: Katarzyny Wapowskiej i jej syna Stanisława, kasztelana przemyskiego. Świątynia ulegała wielokrotnym przebudowom, ostatecznie jest jednonawową świątynią z dwiema bocznymi kaplicami. Kościół posiada cenne zabytkowe wyposażenie: barokowy ołtarz główny wraz z krucyfiksem i obrazem św. Wawrzyńca (w zwieńczeniu) oraz w tym stylu ołtarze w kaplicach transeptu, obraz Matki Bożej Dynowskiej z Dzieciątkiem i chrzcielnica z XVII w., rokokowy prospekt organowy, barokowa ambona, ołtarz z obrazem św. Antoniego oraz ponadnaturalnej wielkości rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego w kaplicy św. Antoniego, epitafium inskrypcyjne Stanisława Wapowskiego (marmurowe) umieszczone nad wejściem do zakrystii, a także neorenesansowe stalle w prezbiterium. W skład zespołu kościelnego wchodzi także późnobarokowa dzwonnica z końca XVII w. z kaplicą św. Teresy w przyziemiu. Wokół kościoła wzniesione jest murowane ogrodzenie z późnorenesansową bramą w formie trójosiowego łuku triumfalnego z bogatą ornamentyką. Posiada trzy przejścia zamknięte półkoliście. Na bramie, po bokach wejścia środkowego można podziwiać ustawione na postumentach posagi aniołów pochodzące z okresu przebudowy bramy, tj. z końca XIX w. Na dziedzińcu kościoła usytuowany jest pomnik papieża Jana Pawła II.