Kościół pw. św. Walentego w Futomie

Kościół parafialny pw. śśw. Walentego, Leonarda i Michała Archanioła wzniesiony w latach 1910–1912 na miejscu starego, murowanego według projektu znanego przemyskiego architekta Stanisława Majerskiego. Kościół zbudowany jest z czerwonej cegły na zaprawie wapiennej . Orientowany, trójnawowy z szerokim transeptem i jednowieżową fasadą. Świątynia wyposażona jest w cenne elementy wystroju wnętrza pochodzące z poprzedniego kościoła. Ołtarze wykonał Kazimierz Krygowski z Futomy prawdopodobnie na podstawie rysunków Stanisława Majerskiego. Ołtarz główny o bogatej dekoracji snycerskiej, złocony, trzykondygnacyjny pochodzi z 1920 r. W polu ołtarza głównego znajdują się dwa obrazy z mechanizmem zasuwania – św. Walentego (1746 r.) i Najświętszej Marii Panny (1595 r.). W górnej części obraz św. Wojciecha (1910 r.) a po bokach – w arkadowych wnękach – cztery duże rzeźby: św. Sylwestra papieża, św. Stanisława biskupa krakowskiego, św. Jakuba Strzemię, arcybiskupa lwowskiego i św. Grzegorza, papieża. Ołtarze boczne pochodzą z okresu między wojennego: północny z obrazem św. Leonarda Opata (1919 r.) a na zasuwach obrazy św. Antoniego Padewskiego (1714 r.) i Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem i św. Katarzyną (1919 r.).W górnej części ołtarza – w tondzie – obraz św. Józefa (1925 r.), a w bocznych wnękach figury św. Jacka i św. Salomei. W ołtarzu bocznym południowym w centrum znajduje się obraz św. Rodziny (1927 r.), a poniżej na ruchomych zasuwach obrazy: Serce Pana Jezusa ze św. Małgorzatą (1919 r) i św. Michała Archanioła walczącego z diabłem (1644 r.). W górnej części – w tondzie – obraz św. Teresy z Lisieux , w bocznych wnękach arkadowych rzeźby św. Franciszka z Asyżu i św. Andrzeja Boboli. W kaplicy Matki Bożej w ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, ze św. Kazimierzem i św. Kingą po bokach. Ponadto w wystroju kościoła na uwagę zasługują: monstrancja (I poł. XIX w.), neobizantyjska ambona (1920 r.), prospekt organowy i organy z początku XX w., neogotycka chrzcielnica (1920 r.), baldachim i krzyż procesyjny z początku XX w. oraz liczne rzeźby: św. Barbary i św. Piotra (poł. XVII w.), śśw. Łukasza, Jana, Mateusza i Marka (1910 r.), Grupa Pasyjna na belce tęczowej (1722 r.) oraz krucyfiks przy wejściu głównym z pocz. XX w. ". Pierwotnie we wieży kościelnej umieszczone były trzy dzwony: najstarszy „Walenty” (320 kg, 1920 r.) oraz „Leonard” (380 kg) i „Maria” (150 kg) z 1937 r., po II Wojnie Światowej pozostał już tylko „Walenty”.