Późnoklasycystyczny pałac zbudowany w 1843 r. z inicjatywy Ludwika Skrzyńskiego. Najprawdopodobniej powstał według projektu Seweryna Fredry (niektóre źródła mówią, że autorem był Aleksander Fredro). Początki historii tego zabytku sięgają XVI w. Pierwotnie był to drewniany dwór obronny. Później była to murowana fortyfikacja z basztami. Obiekt powstał na miejscu starego zamku, którego ruiny stały jeszcze na pocz. XIX w. Ma rzadko spotykaną w polskiej architekturze asymetryczną bryłę z charakterystyczną rotundą. W skład zespołu pałacowo-parkowego oprócz pałacu wchodzą: parterowa dwutraktowa XIX-wieczna oficyna, ogród o regularnym układzie ścieżek, neorokokowa kaplica z 1889 r. staraniem ówczesnego właściciela Nozdrzca Adama Skrzyńskiego (postawiona na miejscu starszego murowanego budynku, konsekrowana w 1893 r. pw. NMP Królowej Anielskiej pełniła funkcję kaplicy pałacowej i mauzoleum Skrzyńskich (krypta), a do czasów II wojny światowej posiadała także status kaplicy publicznej). We wnętrzu, w polu głównym ołtarza jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem na ręku i dwoma aniołkami (1891 r., J. Makarewicz ze Lwowa – autor obrazu).